WAZAMAR	De Nederlanden
De Nederlanden Inleiding Inhoud Voor reacties		De naam voor een historisch gebied in Europa tussen Noord-Frankrijk en Noord-Duitsland.
		<	De Lage Landen van 50 v.C – 400 n.C			>
		Eén van de eerste schrijvers van dit gebied is Publius Cornelius Tacitus (ca 55 - 117), een Romeins politicus die ook aan geschiedschrijving deed. Wat hij over de Lage (Neder) Landen schreef had hij van de gegevens van de eerste Romeinse bevelhebbers die dit gebied bereikten. Zelf is hij daar nooit geweest. De eerste Romeinse bezoekers bereikten onder bevel van Nero Claudius Drusus (38 - 9 v.C.) de benedenloop van de Rijn in de 12 v. C. Na de inlijving bij het Romeinse Rijk werd het grondgebied van België, Frankrijk en Noord-Italië Gallia genoemd. Hierin was Gallia Belgica het noordelijkste gebied. De grondgebieden ten noorden van Gallia Belgica en ten oosten van de Rijn werden Germania genoemd. Hierin was Germania Inferior tussen Gallia Belgica en de Rijn het noordelijkste gebied. De Romeinse gebieden Gallia Belgica en Germania Inferior en het gebied ten noorden van de Rijn tot aan de Wezer werd bewoond door Keltische en Germaanse stammen en kan gezien worden als een overgangszone waar stammen leefden met zowel Keltische als Germaanse gewoonten.
					Deze overgangszone tussen Noord Frankrijk en Noord Duitsland wordt verder de Nederlanden genoemd. De Keltisch-Germaanse stammen in de Romeinse gebieden Gallia Belgica en Germania Inferior werden als gevolg van de inlijving bij het Romeinse rijk gedeeltelijk geromaniseerd. De Keltisch-Germaanse stammen tussen Rijn en Wezer onderscheidde zich van de verder naar het oosten wonende Germaanse stammen door de contacten en relaties met de Romeinen.
		Vanaf de 3e eeuw worden de Germaanse stammen tussen Rijn en Wezer 'Franken' genoemd. Een deel van deze Franken vestigden zich in Gallia Belgica. De steden en militaire centra werden voornamelijk bewoond door Romeinen afkomstig uit het Middellandse Zee gebied en Galliërs (Gallo-Romeinen). Frankische leiders maakten in de 4e eeuw in een verbond (foederati) deel uit van de grensverdediging en verbleven daartoe in Romeinse bestuurscentra.
		uit: Vermaseren Atlas algemene en vaderlandse geschiedenis 1968, blz 73		De Romeinse Rijnlegioenen werden in 405 teruggeroepen voor de verdediging van Italië tegen de Goten. Vele van hen afhankelijke bewoners volgden deze militairen uit de villae, vici en steden. Hele gemeenschappen trokken weg om elders een nieuw bestaan te zoeken. In 406 werd de Romeinse Rijksgrens onder de voet gelopen door Germaanse stammen die hiermee het rijk binnentrokken. Historische bronnen uit de 4e en 5e eeuw vermelden dat Saliërs ten strijde trokken tegen Gallo-Romeinen in Zuid-België en Noord-Frankrijk om daar Frankische koninkrijken te stichten en Friezen met Angelen, Saksen en Juten de oversteek maken naar Engeland. De achtergrond van deze verplaatsingen zou onder meer de economische afhankelijkheid van de Romeinse markten langs de voormalige Romeinse Rijksgrens zijn geweest. Het jaar 410 waarin de Goten slaagden Rome in te nemen, betekende definitief het einde van het Romeinse gezag in de noordwestelijke provincies. Vanaf dat jaar beginnen de donkere Middeleeuwen van de Nederlanden. Hiermee wordt bedoeld dat er vrijwel geen historische bronnen ter beschikking staan die een inzicht geven in de ontwikkelingen ter plaatse.
		terug < - > verder
© WAZAMAR sinds 1995	Hoewel er naar gestreefd is correcte informatie te verschaffen, kan niet worden gegarandeerd dat de informatie op het moment waarop deze is geplaatst na verloop van tijd nog steeds juist is. Aan de inhoud van deze webhalte kunnen dan ook geen rechten worden ontleend.